Relacje

Biograficzne

Urodził się 10 listopada 1923 w Poddębicach koło Łodzi jako szóste, najmłodsze dziecko. Ojciec był policjantem.

W 1939 roku ojciec został ranny w bitwie nad Bzurą i ewakuowany na wschód; ślad po nim zaginął. W czasie okupacji Eugeniusz Śliwiński pracował w niemieckiej firmie budowlanej i działał w ZWZ/AK jako łącznik. Po zdekonspirowaniu przez Niemców oddziału, z którym współpracował, został aresztowany w Małachowicach 15 września 1942. Był więziony w Łodzi, kilkakrotnie brutalnie przesłuchiwany. W styczniu 1943 został przetransportowany do Mauthausen (nr 22647), tu poddany eksperymentom pseudomedycznym (szczepienia na tyfus). W marcu 1943 wysłany do Gusen I. Pracował w kamieniołomach, a później, aż do wyzwolenia w maju 1945, był ślusarzem w fabryce zbrojeniowej Steyra.

Eugeniusz Śliwiński po wojnie osiedlił się w Poznaniu. Ukończył technikum mechaniczne i ekonomiczne. Do końca lat 60. pracował jako technik w fabryce Cegielskiego, później przez krótki czas w spółdzielni rzemieślniczej. Następnie założył własny zakład mechaniki precyzyjnej, który prowadził przez ok. 30 lat, aż do przejścia na emeryturę. Utrzymywał kontakt ze środowiskiem byłych więźniów obozów koncentracyjnych, pod koniec lat 70. zapisał się do ZBoWiD-u, po 1989 roku był członkiem Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych.

Rozmowę wideo nagrał Piotr Filipkowski w 2002 roku w Poznaniu, sygnatura AHM­_V­_­0016.