Relacje

Biograficzne

Urodziła się 31 października 1920 w Brześciu na Bugiem w rodzinie Konstantego i Aleksandry Janowiczów. Ojciec był oficerem polskiego wywiadu. Po jego przedwczesnej śmierci matka powtórnie wyszła za mąż. Przed wojną Kamilla Janowicz ukończyła cztery klasy szkoły powszechnej i gimnazjum im. Juliana Ursyna Niemcewicza w Brześciu. Była aktywną harcerką, w 1935 roku uczestniczyła w jubileuszowym zlocie harcerstwa polskiego w siedzibie prezydenta RP w Spale. 

Przed wybuchem wojny zdążyła ukończyć kilkutygodniowy kurs przysposobienia sanitarnego i kurs przeciwlotniczo-gazowy. W czasie kampanii 1939 roku pełniła służbę sanitarną, świadczyła pomoc medyczną, transportowała chorych i pomagała licznym uciekinierom z centralnej Polski. Po zajęciu Brześcia przez Sowietów jej matka została aresztowana i wywieziona na Syberię. W 1940 roku Kamilla Janowicz przedostała się do Generalnego Gubernatorstwa do Terespola, gdzie dostała pracę w biurze. Zaangażowała się w działalność konspiracyjną, działając pod pseudonimem „Kama”. W listopadzie 1940 została aresztowana przez Niemców i uwięziona na zamku w Lublinie. Na początku 1941 roku przewieziono ją do Berlina, następnie do obozu koncentracyjnego w Ravensbrück, gdzie dostała numer obozowy 6009. W Ravensbrück spędziła cztery i pół roku, pracowała m.in. przy rozładunku węgla i w obsłudze kuchni więziennej. Jednocześnie współorganizowała tajne harcerstwo (organizacja „Mury”, zastęp „Cegły”). 

Obóz został wyzwolony 30 kwietnia 1945; Kamilla Janowicz opuściła go na początku lipca 1945. Po powrocie do Polski przez pewien czas pracowała w szpitalu w Gorzowie Wielkopolskim, następnie przeniosła się do Zakopanego, gdzie poznała swojego przyszłego męża, Antoniego Sycza. Małżonkowie zamieszkali w Krakowie. Kamilla Janowicz-Syczowa pracowała m.in. jako kurator społeczny, była też ławnikiem. W okresie powojennym nadal mocno angażowała się w działalność harcerską, utrzymywała też ścisłe kontakty z byłymi więźniarkami obozu koncentracyjnego Ravensbrück. Przez około dwadzieścia lat pracowała w Fundacji Sue Ryder.

Zmarła 28 stycznia 2019.

Rozmowę wideo nagrała Agnieszka Uścińska w 2009 roku w Krakowie, sygnatura AHM_V_0058.