Relacje

Biograficzne

Urodził się 10 lutego 1928 w Krakowie jako drugi syn oficera Wojska Polskiego Witolda Rosołowskiego i nauczycielki, z domu Krupskiej. W związku ze zmianami przydziału ojca rodzina przeprowadzała się dwukrotnie: najpierw do Wilna, potem do Warszawy. W tym czasie Józef uczęszczał do miejscowych szkół publicznych.

W 1939 roku ojca powołano do Armii „Modlin”. Po wybuchu wojny Józef z matką, cztery lata starszym bratem Zdzisławem i ciotką ewakuował się do Gródka Jagiellońskiego pod Lwowem. Gdy miasto zajęli Sowieci, wrócił z rodziną do Warszawy, do domu przy ul. Hołówki na Czerniakowie. W czasie okupacji ojciec ukrywał się pod nazwiskiem Ostroróg-Waligórski i działał w konspiracji, najpierw w Organizacji Orła Białego, a potem w Związku Strzeleckim. Zginął wiosną 1944.

W czasie okupacji Józef utrzymywał kontakt z ojcem, m.in. ćwiczył z nim i podległymi mu oficerami na strzelnicy. Ponadto uczęszczał do szkoły elektrycznej. Wraz z bratem wyszukiwał i gromadził broń ukrytą w kamienicy i pozostawioną przez sąsiadów-oficerów.

Gdy wybuchło powstanie, bracia Rosołowscy przekazali zebraną broń żołnierzom AK i włączyli się w walkę. Józef uczestniczył w budowie pobliskiej barykady, służył jako przewodnik, produkował i dostarczał żołnierzom koktajle Mołotowa. W czasie jednej z akcji został postrzelony przez Niemców w nogę. Jego matka, udzielająca w powstaniu pierwszej pomocy, zginęła w wyniku niemieckiego bombardowania.

Po zajęciu Czerniakowa przez Niemców Józef został wywieziony do Pruszkowa, gdzie spotkał brata. Potem obaj trafili do obozu koncentracyjnego w Mauthausen. Brat Zdzisław wysłany został do podobozu Gusen I, gdzie wkrótce zmarł, zaś Józef do podobozu w Melku. Tam pracował przy budowaniu sztolni i drążeniu w skale tuneli pod fabrykę zbrojeniową, a następnie przy wznoszeniu baraków obozowych. Pobity przez kierownika budowy, został poważnie zraniony w nogę. Z powodu zakażenia rany zgłosił się do obozowego szpitala. W kwietniu w wyniku ewakuacji podobozu w Melku Józef wraz z pozostałymi więźniami trafił do obozu głównego Mauthausen, gdzie doczekał wyzwolenia. W stanie skrajnego wyczerpania znalazł się pod opieką amerykańskich lekarzy. Po przejęciu terenu przez Armię Czerwoną został wysłany na rekonwalescencję do domu wypoczynkowego w Alpach.

W 1945 roku wrócił do Polski do Krakowa i zamieszkał z wujostwem. Po zdaniu matury wyjechał do Sulejówka. Studiował na Wydziale Handlu w warszawskiej Szkole Głównej Planowania i Statystyki.

Po uzyskaniu absolutorium otrzymał nakaz pracy w Krakowie, w przemyśle mleczarskim. Ożenił się, miał dwoje dzieci.
Był prezesem zarządu okręgu Polskiego Związku Byłych Więźniów Politycznych Hitlerowskich Więzień i Obozów Koncentracyjnych.
Zmarł w 2013 roku.

Rozmowę wideo nagrała Katarzyna Madoń-Mitzner w 2010 roku w Krakowie, sygnatura AHM_V_0086.