Archiwum Historii Mówionej w Domu Spotkań z Historią
Katalog wszystkich nagrań historii mówionej znajdziesz na audiohistoria.pl
Współwłaścicielem zbioru nagrań jest Ośrodek KARTA
Instytucja m. st. Warszawy
Wyszukaj słowa w nagraniu
Pomoc 
Korzystaj ze wszystkich funkcji i zasobów archiwum za darmo i bez ograniczeń
Ludwika Wujec - biogram
Urodziła się 2 kwietnia 1941 we Lwowie, jako jedyne dziecko Oskara Okrenta i Reginy z domu Burgerman. Jej rodzice, oboje pochodzenia żydowskiego, byli krawcami. Pochodzili z Łodzi. Pierwsze lata życia Ludwika Wujec spędziła razem z matką w ZSRR, w okolicach Stalingradu i na Uralu. Jej ojciec walczył w 2 Armii WP, zginął w bitwie pod Dreznem w 1945 roku.
W 1946 roku wraz z matką wróciła do Polski, do Łodzi, gdzie rozpoczęła naukę w szkole podstawowej. W 1952 roku przeprowadziła się z matką do Warszawy. Tutaj ukończyła szkołę podstawową, a następnie liceum im. Juliusza Słowackiego. Zaangażowała się też w działalność Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego Żydów w Polsce. W 1958 roku rozpoczęła studia na Wydziale Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego, ale przerwała je w 1963 roku, przed obroną pracy magisterskiej. Dyplom obroniła w 1972 roku na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii na Uniwersytecie Łódzkim. W latach 1963–1981 pracowała w szkole podstawowej, ucząc matematyki i fizyki. W latach 1965–1978 była członkinią PZPR.
W trakcie studiów na Uniwersytecie Warszawskim Ludwika Wujec nawiązała kontakty z działaczami opozycji demokratycznej i poznała Marka Tabina, swojego pierwszego męża (małżeństwo zakończyło się rozwodem w 1967 roku). W 1970 roku wyszła za mąż za Henryka Wujca, w 1971 roku urodził się ich jedyny syn, Paweł. Od 1976 roku należała do KOR-u, a następnie do KSS „KOR”. Zajmowała się organizacją wsparcia dla represjonowanych robotników, redagowała czasopismo „Robotnik”. W 1980 roku wstąpiła do „Solidarności”. Współtworzyła pismo Regionu Mazowsze – „Niezależność”. Od 1981 roku pracowała w Agencji Prasowej Solidarność.
Po wprowadzeniu stanu wojennego została internowana w ośrodku odosobnienia w Olszynce Grochowskiej, a następnie w Gołdapi. Po wyjściu na wolność w marcu 1982 działała w Prymasowskim Komitecie Pomocy Osobom Pozbawionym Wolności i Ich Rodzinom oraz w podziemnych strukturach „Solidarności”. Od 1982 roku współpracowała z redakcją podziemnego „Tygodnika Mazowsze”, w latach 1984–1989 wchodziła w skład jego zespołu redakcyjnego. W latach 1989–1990 pracowała w redakcji „Tygodnika Solidarność”.
W czasie obrad Okrągłego Stołu była asystentką Tadeusza Mazowieckiego i zastępczynią dyrektora Biura Komitetu Obywatelskiego przy Lechu Wałęsie. Od 1990 roku działała w ROAD, następnie Unii Demokratycznej i Unii Wolności. Od 1995 do 2002 roku pełniła funkcję sekretarza i członkini zarządu gminy Warszawa-Centrum. W 1998 roku została radną powiatu warszawskiego. W 2002 roku przeszła na emeryturę. Od 2021 roku patronowała prowadzonemu przez AHM DSH projektowi „Warszawska opozycja”, współpracując przy tworzeniu kolekcji wywiadów z przedstawicielami warszawskiej opozycji demokratycznej.
Rozmowę wideo nagrała Agnieszka Uścińska w 2009 roku w Warszawie, sygnatura AHM_V_0154.
W 1946 roku wraz z matką wróciła do Polski, do Łodzi, gdzie rozpoczęła naukę w szkole podstawowej. W 1952 roku przeprowadziła się z matką do Warszawy. Tutaj ukończyła szkołę podstawową, a następnie liceum im. Juliusza Słowackiego. Zaangażowała się też w działalność Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego Żydów w Polsce. W 1958 roku rozpoczęła studia na Wydziale Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego, ale przerwała je w 1963 roku, przed obroną pracy magisterskiej. Dyplom obroniła w 1972 roku na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii na Uniwersytecie Łódzkim. W latach 1963–1981 pracowała w szkole podstawowej, ucząc matematyki i fizyki. W latach 1965–1978 była członkinią PZPR.
W trakcie studiów na Uniwersytecie Warszawskim Ludwika Wujec nawiązała kontakty z działaczami opozycji demokratycznej i poznała Marka Tabina, swojego pierwszego męża (małżeństwo zakończyło się rozwodem w 1967 roku). W 1970 roku wyszła za mąż za Henryka Wujca, w 1971 roku urodził się ich jedyny syn, Paweł. Od 1976 roku należała do KOR-u, a następnie do KSS „KOR”. Zajmowała się organizacją wsparcia dla represjonowanych robotników, redagowała czasopismo „Robotnik”. W 1980 roku wstąpiła do „Solidarności”. Współtworzyła pismo Regionu Mazowsze – „Niezależność”. Od 1981 roku pracowała w Agencji Prasowej Solidarność.
Po wprowadzeniu stanu wojennego została internowana w ośrodku odosobnienia w Olszynce Grochowskiej, a następnie w Gołdapi. Po wyjściu na wolność w marcu 1982 działała w Prymasowskim Komitecie Pomocy Osobom Pozbawionym Wolności i Ich Rodzinom oraz w podziemnych strukturach „Solidarności”. Od 1982 roku współpracowała z redakcją podziemnego „Tygodnika Mazowsze”, w latach 1984–1989 wchodziła w skład jego zespołu redakcyjnego. W latach 1989–1990 pracowała w redakcji „Tygodnika Solidarność”.
W czasie obrad Okrągłego Stołu była asystentką Tadeusza Mazowieckiego i zastępczynią dyrektora Biura Komitetu Obywatelskiego przy Lechu Wałęsie. Od 1990 roku działała w ROAD, następnie Unii Demokratycznej i Unii Wolności. Od 1995 do 2002 roku pełniła funkcję sekretarza i członkini zarządu gminy Warszawa-Centrum. W 1998 roku została radną powiatu warszawskiego. W 2002 roku przeszła na emeryturę. Od 2021 roku patronowała prowadzonemu przez AHM DSH projektowi „Warszawska opozycja”, współpracując przy tworzeniu kolekcji wywiadów z przedstawicielami warszawskiej opozycji demokratycznej.
Zmarła 26 maja 2024.
Rozmowę wideo nagrała Agnieszka Uścińska w 2009 roku w Warszawie, sygnatura AHM_V_0154.
Ludwika Wujec - galeria
