Archiwum Historii Mówionej w Domu Spotkań z Historią
Katalog wszystkich nagrań historii mówionej znajdziesz na audiohistoria.pl
Współwłaścicielem zbioru nagrań jest Ośrodek KARTA
Instytucja m. st. Warszawy
Wyszukaj słowa w nagraniu
Pomoc 
Korzystaj ze wszystkich funkcji i zasobów archiwum za darmo i bez ograniczeń
Stefan Rzepczak - biogram
Urodził się 25 sierpnia 1928 w Warszawie, jako młodszy z dwóch synów Wacława Rzepczaka i Jadwigi z domu Grochowskiej. Ojciec pracował w Mennicy Państwowej, matka prowadziła sklep z wędlinami. Ojciec był piłsudczykiem i zapalonym wioślarzem.
Stefan Rzepczak spędził dzieciństwo na warszawskim Powiślu. Edukację rozpoczął w szkole powszechnej na ul. Zagórnej. W tym czasie wstąpił do harcerstwa, do 90 WDH. We wrześniu 1939 jako harcerz wziął udział w kopaniu rowów przeciwczołgowych i innych umocnień w przygotowującej się do oblężenia Warszawie. W czasie okupacji ukończył szkołę powszechną w Instytucie Głuchoniemych na placu Trzech Krzyży, następnie uczył się grawerstwa w szkole zawodowej na ul. Brackiej. Jako praktykant pracował w grawerni Mennicy Państwowej, następnie w zakładzie artystyczno-cyzelarsko-grawerskim W. Gontarczyka na ul. Miodowej. Dorabiał także w prywatnym, nielegalnym zakładzie grawerskim. Po likwidacji dużego getta w 1943 roku rodzina została przesiedlona do mieszkania na ul. Grzybowskiej i tam pozostała do wybuchu powstania.
Stefan Rzepczak należał do Szarych Szeregów, brał udział w akcjach małego sabotażu i kolportował podziemną prasę. Po wybuchu powstania warszawskiego razem z bratem Saturninem zgłosił się jako ochotnik do Harcerskiej Poczty Polowej. Jako łącznik ps. „Bursztyn” należał do Zgrupowania AK „Kryska”, walczącego na Górnym Mokotowie. Ojciec walczył w powstaniu jako strzelec, w tym samym oddziale co jego dwaj synowie. 14 września 1944 oddział został otoczony, a Stefan Rzepczak wraz z ojcem i bratem trafił do obozu przejściowego w Pruszkowie. Stamtąd wysłano ich do Auschwitz-Birkenau. Po trzech dniach obaj bracia zostali oddzieleni od ojca i przetransportowani do Mauthausen. Ojciec trafił do obozu w Flossenbürgu, zginął w czasie pracy. W Mauthausen obaj bracia pracowali w kamieniołomie. Po dwóch miesiącach przeniesiono ich do podobozu Schwechat. Stefan Rzepczak pracował tam jako ślusarz. W kwietniu 1945 wypędzono ich w marszu śmierci do Mauthausen, gdzie doczekali wyzwolenia przez Amerykanów.
Po wojnie Stefan Rzepczak wrócił z bratem do Warszawy i odnalazł matkę. Kontynuował naukę w szkole zawodowej, jednocześnie zatrudnił się jako grawer w prywatnym zakładzie jubilerskim. W 1949 roku rozpoczął służbę wojskową. Trafił do szkoły podoficerskiej w Lublinie. Następnie przeniesiono go do Wojskowej Wytwórni Pieczęci, gdzie był zatrudniony do 1952 roku jako pracownik wojskowy, a potem, aż do emerytury w 1981 roku, jako pracownik cywilny. W 1959 roku zdał grawerski egzamin mistrzowski.
Stefan Rzepczak był członkiem ZBoWiD, przez ponad 20 lat pełnił funkcję szefa zarządu Klubu Mauthausen-Gusen. W 1967 roku brał udział jako świadek w procesie Antona Streitwiesera, komendanta podobozu Schwechat.
Zmarł w 2016 roku.
Rozmowę video nagrała Katarzyna Madoń-Mitzner w 2010 roku w Warszawie, sygnatura AHM_V_0069.
Stefan Rzepczak spędził dzieciństwo na warszawskim Powiślu. Edukację rozpoczął w szkole powszechnej na ul. Zagórnej. W tym czasie wstąpił do harcerstwa, do 90 WDH. We wrześniu 1939 jako harcerz wziął udział w kopaniu rowów przeciwczołgowych i innych umocnień w przygotowującej się do oblężenia Warszawie. W czasie okupacji ukończył szkołę powszechną w Instytucie Głuchoniemych na placu Trzech Krzyży, następnie uczył się grawerstwa w szkole zawodowej na ul. Brackiej. Jako praktykant pracował w grawerni Mennicy Państwowej, następnie w zakładzie artystyczno-cyzelarsko-grawerskim W. Gontarczyka na ul. Miodowej. Dorabiał także w prywatnym, nielegalnym zakładzie grawerskim. Po likwidacji dużego getta w 1943 roku rodzina została przesiedlona do mieszkania na ul. Grzybowskiej i tam pozostała do wybuchu powstania.
Stefan Rzepczak należał do Szarych Szeregów, brał udział w akcjach małego sabotażu i kolportował podziemną prasę. Po wybuchu powstania warszawskiego razem z bratem Saturninem zgłosił się jako ochotnik do Harcerskiej Poczty Polowej. Jako łącznik ps. „Bursztyn” należał do Zgrupowania AK „Kryska”, walczącego na Górnym Mokotowie. Ojciec walczył w powstaniu jako strzelec, w tym samym oddziale co jego dwaj synowie. 14 września 1944 oddział został otoczony, a Stefan Rzepczak wraz z ojcem i bratem trafił do obozu przejściowego w Pruszkowie. Stamtąd wysłano ich do Auschwitz-Birkenau. Po trzech dniach obaj bracia zostali oddzieleni od ojca i przetransportowani do Mauthausen. Ojciec trafił do obozu w Flossenbürgu, zginął w czasie pracy. W Mauthausen obaj bracia pracowali w kamieniołomie. Po dwóch miesiącach przeniesiono ich do podobozu Schwechat. Stefan Rzepczak pracował tam jako ślusarz. W kwietniu 1945 wypędzono ich w marszu śmierci do Mauthausen, gdzie doczekali wyzwolenia przez Amerykanów.
Po wojnie Stefan Rzepczak wrócił z bratem do Warszawy i odnalazł matkę. Kontynuował naukę w szkole zawodowej, jednocześnie zatrudnił się jako grawer w prywatnym zakładzie jubilerskim. W 1949 roku rozpoczął służbę wojskową. Trafił do szkoły podoficerskiej w Lublinie. Następnie przeniesiono go do Wojskowej Wytwórni Pieczęci, gdzie był zatrudniony do 1952 roku jako pracownik wojskowy, a potem, aż do emerytury w 1981 roku, jako pracownik cywilny. W 1959 roku zdał grawerski egzamin mistrzowski.
Stefan Rzepczak był członkiem ZBoWiD, przez ponad 20 lat pełnił funkcję szefa zarządu Klubu Mauthausen-Gusen. W 1967 roku brał udział jako świadek w procesie Antona Streitwiesera, komendanta podobozu Schwechat.
Zmarł w 2016 roku.
Rozmowę video nagrała Katarzyna Madoń-Mitzner w 2010 roku w Warszawie, sygnatura AHM_V_0069.
Stefan Rzepczak - galeria
