Archiwum Historii Mówionej w Domu Spotkań z Historią
Katalog wszystkich nagrań historii mówionej znajdziesz na audiohistoria.pl
Współwłaścicielem zbioru nagrań jest Ośrodek KARTA
Instytucja m. st. Warszawy
Wyszukaj słowa w nagraniu
Pomoc 
Korzystaj ze wszystkich funkcji i zasobów archiwum za darmo i bez ograniczeń
Halina Wojciechowska - biogram
Urodziła się 31 sierpnia 1929 w Łodzi. Ojciec, Stanisław , był wykwalifikowanym robotnikiem, należał do PPS. Matka, Natalia, nie pracowała, ponieważ nie mogła dostać pracy. Halina Wojciechowska miała dwoje rodzeństwa. Jej starszy brat zmarł w 1943 roku, tuż przed tym, jak została wywieziona na roboty przymusowe.
W czasie okupacji dostała nakaz pracy i w okresie luty – październik 1943 była zatrudniona w tkalni w Łodzi. Stamtąd w październiku 1943 została wysłana na roboty przymusowe do Niemiec. Najpierw trafiła do więzienia w Łodzi, następnie do obozu przejściowego w Brandenburgu. Oba te miejsca wspomina jako szczególnie nieprzyjazne, o trudnych warunkach. Po pobycie w obozie przejściowym została wysłana do pracy w Velten koło Berlina. Tam razem z grupą Polek została zatrudniona w fabryce produkującej oświetlenie na potrzeby wojska. Pakowała paczki zawierające proch. Ze względu na jej młody wiek pozostałe więźniarki, zarówno z Polski, jak i z Niemiec, opiekowały się nią i pomagały jej. Pracowała tam przez dwa lata. W 1945 roku została przydzielona do kopania rowów przeciwlotniczych i odgruzowywania lotniska Tempelhof. Pracowała tam do maja 1945. Zapamiętała silny strach przed żołnierzami Armii Czerwonej. Po wyzwoleniu wróciła do Polski w towarzystwie dwóch niewiele starszych od siebie koleżanek, z eskortą kilku polskich robotników przymusowych z sąsiedniego obozu, a następnie ojca jednej z dziewcząt.
Po powrocie do Łodzi kontynuowała edukację w szkole powszechnej. Aby nadrobić zaległości, uczyła się w trybie przyspieszonym, realizując dwa lata w rok. Następnie dostała się do szkoły handlowej w Łodzi, jednak po dwóch latach przerwała naukę. Wyszła za mąż, po urodzeniu syna kontynuowała naukę w technikum. Przez wiele lat pracowała zawodowo jako księgowa w łódzkich zakładach produkcyjnych (odzieżowych i budowlanych).
Będąc już na emeryturze, podjęła walkę o formalne przyznanie jej statusu robotnika przymusowego i po wielu staraniach uzyskała od strony niemieckiej należne jej odszkodowanie.
Rozmowę video nagrała Maria Buko w 2018 roku w Łodzi, sygnatura AHM_V_127.
W czasie okupacji dostała nakaz pracy i w okresie luty – październik 1943 była zatrudniona w tkalni w Łodzi. Stamtąd w październiku 1943 została wysłana na roboty przymusowe do Niemiec. Najpierw trafiła do więzienia w Łodzi, następnie do obozu przejściowego w Brandenburgu. Oba te miejsca wspomina jako szczególnie nieprzyjazne, o trudnych warunkach. Po pobycie w obozie przejściowym została wysłana do pracy w Velten koło Berlina. Tam razem z grupą Polek została zatrudniona w fabryce produkującej oświetlenie na potrzeby wojska. Pakowała paczki zawierające proch. Ze względu na jej młody wiek pozostałe więźniarki, zarówno z Polski, jak i z Niemiec, opiekowały się nią i pomagały jej. Pracowała tam przez dwa lata. W 1945 roku została przydzielona do kopania rowów przeciwlotniczych i odgruzowywania lotniska Tempelhof. Pracowała tam do maja 1945. Zapamiętała silny strach przed żołnierzami Armii Czerwonej. Po wyzwoleniu wróciła do Polski w towarzystwie dwóch niewiele starszych od siebie koleżanek, z eskortą kilku polskich robotników przymusowych z sąsiedniego obozu, a następnie ojca jednej z dziewcząt.
Po powrocie do Łodzi kontynuowała edukację w szkole powszechnej. Aby nadrobić zaległości, uczyła się w trybie przyspieszonym, realizując dwa lata w rok. Następnie dostała się do szkoły handlowej w Łodzi, jednak po dwóch latach przerwała naukę. Wyszła za mąż, po urodzeniu syna kontynuowała naukę w technikum. Przez wiele lat pracowała zawodowo jako księgowa w łódzkich zakładach produkcyjnych (odzieżowych i budowlanych).
Będąc już na emeryturze, podjęła walkę o formalne przyznanie jej statusu robotnika przymusowego i po wielu staraniach uzyskała od strony niemieckiej należne jej odszkodowanie.
Rozmowę video nagrała Maria Buko w 2018 roku w Łodzi, sygnatura AHM_V_127.
Halina Wojciechowska - galeria
