Relacje

Biograficzne

Urodził się 12 lipca 1941 w Warszawie. Ojciec był pracownikiem wydawnictw geologicznych, matka zajmowała się domem. 

Dzieciństwo i młodość spędził na warszawskim Grochowie. W 1958 roku rozpoczął studia psychologiczne na Uniwersytecie Warszawskim, po ich ukończeniu krótko pracował w Polskiej Akademii Nauk. Od 1966 roku aż do emerytury był pracownikiem naukowym Uniwersytetu Warszawskiego. 

W 1968 roku był wśród pracowników naukowych na Wydziale Psychologii, którzy odmówili złożenia deklaracji lojalności wobec władzy i wspierali protestujących studentów. W 1969 roku po raz pierwszy wyjechał do Stanów Zjednoczonych, w kolejnych latach wielokrotnie tam wracał. 

W sierpniu 1980 współtworzył Niezależny Samorządny Związek Zawodowy Pracowników Nauki, Techniki i Oświaty, następnie wstąpił do NSZZ „Solidarność”. W kolejnym roku wszedł w skład zarządu Regionu Mazowsze, był delegatem na I Walnym Zebraniu Delegatów Regionu Mazowsze, reprezentował lokalne struktury NSZZ „Solidarność” na I Krajowym Zjeździe Delegatów w Gdańsku. Współorganizował Kluby Samorządnej Rzeczypospolitej „Wolność-Sprawiedliwość-Niepodległość”. W latach 1981–1983 był dziekanem Wydziału Psychologii UW, po wprowadzeniu stanu wojennego był represjonowany i zmuszony przez Służbę Bezpieczeństwa do ustąpienia ze stanowiska. 

W 1982 roku współzakładał Społeczny Komitet Nauki, był związany z Konsorcjum Oświata–Kultura–Nauka. Na stałe współpracował z Tymczasową Komisją Koordynacyjną jako tzw. łącznik merytoryczny. Był działaczem Komitetu Helsińskiego, w latach 1984–1988 członkiem redakcji podziemnego pisma „Poglądy”. W 1986 roku wszedł w skład Regionalnego Komitetu Wykonawczego Mazowsze.

W latach 1988–1990 był członkiem Komitetu Obywatelskiego przy Przewodniczącym NSZZ „Solidarność” Lechu Wałęsie. W 1989 roku uczestniczył w obradach Okrągłego Stołu jako wiceprzewodniczący zespołu do spraw oświaty i nauki z ramienia strony opozycyjnej. W latach 1989–1991 piastował stanowisko wiceministra edukacji w rządzie Tadeusza Mazowieckiego. Był członkiem Zarządu Towarzystwa Popierania i Krzewienia Nauk, współzałożycielem Stowarzyszenia Otwarta Rzeczpospolita, w latach 2004–2005 prezesem Polskiego Stowarzyszenia Psychologii Społecznej, w latach 2005–2009 dziekanem Wydziału Psychologii UW, następnie kierownikiem Katedry Psychologii Społecznej w Akademii Pedagogiki Specjalnej w Warszawie i Instytucie Studiów Społecznych UW. Jest członkiem licznych stowarzyszeń naukowych, wykładowcą wielu zachodnich uczelni, autorem licznych publikacji z zakresu psychologii. 

W 1994 roku został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, w 2011 roku Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. 

Rozmowę wideo nagrał Jan Olaszek w maju 2022 roku w Krępie, sygnatura AHM_V_0247.