Relacje

Biograficzne

Urodził się 17 listopada 1932 w Warszawie jako czwarte z pięciorga dzieci Stanisławy z domu Grzybowskiej i Jana Więckowskich. Ojciec przed wojną był urzędnikiem skarbowym, matka zajmowała się domem. Przez pewien czas mieszkali w Piastowie. 

Po wybuchu wojny rodzina wyjechała do Karczewa nad Wisłą, wkrótce powróciła do Warszawy. W czasie okupacji Stanisław Więckowski uczęszczał na tajne komplety do szkoły przy ulicy Mazowieckiej 12. Powstanie warszawskie przeżył z rodziną w Śródmieściu – najpierw przy ulicy Śliskiej 12, potem przy ulicy Widok 14. Po kapitulacji Warszawy trafił z rodziną do obozu przejściowego w Pruszkowie, skąd przewieziono ich do Rudnik pod Częstochową, następnie do Małus Małych. W marcu 1945 wrócili do Warszawy. 

Po wojnie Stanisław Więckowski chodził do Gimnazjum i Liceum im. Stanisława Staszica. W tym czasie należał do 16 Warszawskiej Drużyny Harcerskiej. Po maturze zdanej w 1951 roku przepracował rok jako nauczyciel w szkole podstawowej przy ulicy Raszyńskiej. W latach 1952–1956 studiował dziennikarstwo na Uniwersytecie Warszawskim. Po studiach dostał nakaz pracy w tygodniku „Przyjaźń” Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej, potem wyjechał do Wilna, gdzie pracował jako redaktor w polskiej gazecie „Czerwony Sztandar”. Po powrocie do Polski pracował w redakcji „Ekspresu Wieczornego”, potem w Centralnej Agencji Fotograficznej, a następnie w wydawnictwie SIGMA, skąd został zwolniony w stanie wojennym. Uczestniczył w podziemnych spotkaniach Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich w Duszpasterstwie Środowisk Twórczych, działał w podziemiu solidarnościowym – drukował i kolportował podziemną prasę. W latach 1982–1983 prowadził w mieszkaniu drukarnię. W 1988 roku krótko pracował w miesięczniku „Wiara i Odpowiedzialność” wydawanym przez Caritas. Wspierał działalność Społecznego Towarzystwa Oświatowego, był sekretarzem redakcji czasopisma „Edukacja i Dialog”, w którym pracował aż do emerytury. 

Po ataku Rosji na Ukrainę w 2022 roku jest czynnie zaangażowany w pracę na rzecz pomocy ukraińskim migrantom. Mieszka w Warszawie.

Rozmowę wideo nagrała Emilia Matuszewska w 2022 roku w Warszawie, sygnatura AHM_V_0243.