Relacje

Biograficzne

Urodził się 30 czerwca 1955 w Sławnie. Rodzina mieszkała we wsi Staniewice niedaleko Sławna, utrzymywała się z prowadzenia gospodarstwa rolnego.

Zbigniew Łuczak uczył się w szkole podstawowej w Staniewicach, w latach 1970–1974 uczęszczał do liceum ogólnokształcącego w Sławnie. Po zakończeniu liceum przez rok studiował w Wyższej Oficerskiej Szkole Inżynierskiej w Koszalinie, a w 1975 roku rozpoczął studia w Wyższej Oficerskiej Szkole Pożarniczej w Warszawie. W czasie studiów brał udział m.in. w akcjach ratowniczych w czasie pożaru Centralnego Domu Dziecka („Smyk”), mostu Łazienkowskiego czy też akcji ratunkowej po wybuchu gazu w Rotundzie. 

Po zakończeniu studiów w 1979 roku pozostał na uczelni w charakterze asystenta w zakładzie taktyki walki z pożarami. W 1980 roku wstąpił do NSZZ „Solidarność”, został wybrany do komisji zakładowej. Brał udział w strajku w Wyższej Oficerskiej Szkole Pożarniczej, a potem jego pacyfikacji w grudniu 1981. 

Wiosną 1982 zrezygnował z pracy w szkole i znalazł zatrudnienie w fabryce farmaceutycznej Polfa Tarchomin, gdzie został dowódcą jednostki ratowniczej w zakładzie. Pracował tam przez 38 lat i w 2020 roku przeszedł na emeryturę. 

W 1979 roku ożenił się, ma syna. W Warszawie mieszkał na Pradze-Północ przy ulicy Namysłowskiej, a potem, do dzisiaj, na Tarchominie.