Relacje

Biograficzne

Urodziła się 27 marca 1927 w Dziatłowiczach w powiecie łuninieckim na Polesiu, w rodzinie Stanisławy z domu Czaplo i Jana Drozdowskich. Miała siostrę Janinę i brata Czesława. Na początku lat 30. rodzina mieszkała w Iwieńcu na Nowogródczyźnie, potem w Parafianowie, gdzie ojciec był zawiadowcą odcinka drogowego na linii Mołodeczno–Królewszczyzna. Alicja Chodorowska do wybuchu II wojny uczyła się w prywatnym gimnazjum żeńskim w Dzisnej. 

W 1940 roku jej ojciec został aresztowany przez Rosjan i wywieziony do Workuty. Później dołączył do formującej się armii Andersa; prawdopodobnie zginął na statku na Morzu Kaspijskim podczas ewakuacji wojska do Iranu. W czasie okupacji niemieckiej Alicja Chodorowska wykonywała w okolicach Parafianowa przymusowe prace porządkowe na kolei. W 1944 roku, uciekając przed zbliżającym się frontem, przedostała się wraz z bliskimi do Wilna, gdzie przez kilka miesięcy żyła w trudnych warunkach. Jej brat i szwagier wstąpili do 1 Armii Wojska Polskiego. 

W kwietniu 1945 Alicja Chodorowska przyjechała do Polski, najpierw do Białegostoku, później do Gołdapi, gdzie podjęła pracę w starostwie jako kierownik referatu handlu i aprowizacji. 

W 1948 roku wyszła za mąż za oficera WOP-u, który w czasie wojny przeszedł szlak bojowy jako żołnierz 1 Armii Wojska Polskiego. W związku z jego służbą rodzina wielokrotnie zmieniała miejsce pobytu, m.in. przebywała w Kętrzynie, Mieszkowicach, Bartoszycach, Zgorzelcu. Po urodzeniu dwóch synów Alicja Chodorowska podejmowała prace biurowe. Pod koniec lat 50. przeniosła się z bliskimi do Rawicza, gdzie prowadziła gospodarstwo rolne swoich teściów. W 1963 roku osiadła w Pruszkowie. Znalazła zatrudnienie w kwatermistrzostwie w pałacu w Helenowie, następnie pracowała w biurze Wojskowej Komendy Uzupełnień (dawna Wojskowa Komenda Rejonowa). W 1982 roku przeszła na wcześniejszą emeryturę. Zmarła w 2021 roku.

Rozmowę wideo nagrała Danuta Życzyńska-Ciołek w 2021 roku w Pruszkowie, sygnatura AHM_V_0207.