Relacje

Biograficzne

Urodził się 21 stycznia 1935 w Przemyślu w rodzinie Mariana i Kamili Szymańskich. Jego ojciec był urzędnikiem na kolei, matka zajmowała się domem. W czasie okupacji Janusz Szymański kształcił się w szkole w Dobromilu, gdzie znajdowała się posiadłość jego babci ze strony ojca. 

Po wkroczeniu wojsk sowieckich Marian Kamiński zajął się organizacją kolei. Następnie otrzymał nakaz pracy w Olsztynie, dokąd przeniósł się z całą rodziną. Tam Janusz Szymański ukończył dziewiątą klasę. 

Marian Kamiński otrzymał pracę w gabinecie Ministerstwa Komunikacji (był ekspertem przy wyjaśnianiu międzynarodowych wypadków kolejowych), należał do PZPR. W 1950 roku Janusz Szymański przeprowadził się do Warszawy, gdzie ukończył Technikum Kolejowe przy ul. Chmielnej. Mieszkał w bursie przy ul. Odolańskiej. Mimo pomyślnych wyników egzaminu wstępnego na Politechnikę Warszawską, nie został przyjęty na studia – zaproponowano mu naukę na Politechnice w Bydgoszczy. Nie chcąc wyjeżdżać, postanowił podjąć pracę. 

Został zatrudniony jako starszy asystent projektanta w Biurze Projektowo-Konstrukcyjnym Huty Warszawa. Po dwóch latach przeniesiono go do pracy w Biprohucie (Biuro Projektów Przemysłu Hutniczego). Miał dostęp do tajnych dokumentów Gipromezu (sowieckiego instytutu projektującego budynki dla przemysłu). W latach 70. przez dwie kadencje był przewodniczącym związków zawodowych. Awansował na kierownika dwóch działów, był odpowiedzialny za projekty inwestycji w całej Polsce. W Biprohucie przepracował 40 lat. Na emeryturze pracował jako portier w Społem. 

Jest żonaty, ma córkę. Mieszka w Warszawie.